از غُربتی به غُربتِ دیگر

جخ امروز
از مادر نزاده‌ام
نه
عمرِ جهان بر من گذشته است.

نزدیک‌ترین خاطره‌ام خاطره‌ی قرن‌هاست.
بارها به خونِمان کشیدند
به یاد آر،
و تنها دست‌آوردِ کشتار
نان‌پاره‌ی بی‌قاتقِ سفره‌ی بی‌برکتِ ما بود.

اعراب فریبم دادند
بُرجِ موریانه را به دستانِ پُرپینه‌ی خویش بر ایشان در گشودم،
مرا و همگان را بر نطعِ سیاه نشاندند و
گردن زدند.

نماز گزاردم و قتلِ عام شدم
که رافضی‌ام دانستند.
نماز گزاردم و قتلِ عام شدم
که قِرمَطی‌ام دانستند.
آنگاه قرار نهادند که ما و برادرانِمان یکدیگر را بکشیم و
این
کوتاه‌ترین طریقِ وصولِ به بهشت بود!

به یاد آر
که تنها دست‌آوردِ کشتار
جُل‌پاره‌ی بی‌قدرِ عورتِ ما بود.

خوش‌بینیِ‌ برادرت تُرکان را آواز داد
تو را و مرا گردن زدند.
سفاهتِ من چنگیزیان را آواز داد
تو را و همگان را گردن زدند.
یوغِ ورزاو بر گردنِمان نهادند.
به گاوآهن‌مان بستند
بر گُرده‌مان نشستند
و گورستانی چندان بی‌مرز شیار کردند
که بازماندگان را
هنوز از چشم
خونابه روان است.

کوچِ غریب را به یاد آر
از غُربتی به غُربتِ دیگر،
تا جُستجوی ایمان
تنها فضیلتِ ما باشد.

به یاد آر:
تاریخِ ما بی‌قراری بود
نه باوری
نه وطنی.

نه،
جخ امروز
از مادر
نزاده‌ام

احمد شاملو

حالیا عارفانه به کیفر خویش تن در دهید!

غوغا بر سر چیست؟
بیرنگان رنگیان را به بردگى می خوانند
می گویند: به شهادت صریح سندى عتیق
نیم روزى در زمان هاى از یاد رفته
بازماندگان توفان بزرگ را بر عرشه کشتى
به نمایش شرمگاه پدر مشترکمان
از خنده بی تاب کردید
حالیا عارفانه به کیفر خویش تن در دهید!
غوغا بر سر چیست؟
بیکارگان هر گروه کنایتى ظریف را به نیش خنجر
گرد بر گرد خویش
خطى بر خاک کشیده بودند
که اینک قلمروى مقدس ما!
و کنون را بر سر یکدیگر تاخته اند
که پیروزمند مقدس تر است!
چرا که این برسختن را میزانى دیگر به دست نیست
هیاهو از اینجاست!
جنگاوران خسته شمشیر در یکدیگر نهاده اند تا حق که راست!
غوغا بر سر چیست؟
ظلمت پوشانى از اعماق برآمده اند که مجریان فرمان خداییم
شمشیرى بی دسته را در مرز تباهى و انسان در نشانده اند
و بر سفره یى مشکوک جهان را به ساده ترین لقمه یى بخش کرده اند
ما و دوزخیان!
فرمان خدایم!
فرمان خدا چیست؟ خدا!!!